خاطره شماره ٢

چند روز بعد جواب های این دو تا امتحان اومد و من در عین ناباوری دیدم که توی جفت امتحانا قبول شدم.درسته ١٨ یا ١٩ نبود ولی واسه دو روز خوندن و یه هفته خوندن نمرات خوب و قابل قبولی بودن(آخه وقتی رفتم سر امتحانا دیدم که چه رقیبای دارم من!!!! همتون از اول تابستون میدونستم که قراره تغییر رشته بدن و همه شون تو انواع و اقسام کلاسا شرکت کرده بودن ولی من.... حتی نمی دونستم که قراره تغییر رشته بدم!!!!{خداییش دلم واسه خودم کباب شده بود همه از کلاسا و معلمای خوشگلشون (!!!!!) میگفتن!!!!}).(دیگه چیکار کنن دست خودشون نیس که دخترن دیگه !!!!!).وقتی بردم مدرسه تغییر رشته أم رو ok کنن و توی تجربیا اسم رو بنویسن.( البته ناگفته نماند که همه ی معاونا و حتی مدیر هم به نوبه ی خودش تعجب کردن {خودشم بسیار و با دز بالا!!!}و همه شون دیگه توجه شون به سمتم جلب شد دیگه میدونستن چجوری باهام برخورد کنن و احترام بذارن و به این أراده ی فولادین بنده درود می فرستادن!!!! بعدم که مدرسه ها شروع شد بین بچه های مدرسه معروف شدم همه میومدن قایمکی نگا میکردن که ببین اونی که تغییر رشته داده کیه؟!؟!؟! و بعدشم این محبوبیت بین من و معلما هم شکل گرفت ؛ و بعدشم این محبوبیت بین من و همکلاسیام کم کم داشت تبدیل میشد به دعوا و ضد من بودن!!! که خدا رو شکر خوبه که تموم شد و رفت و الا میگرفتم دونه دونه خرخرفه ی جماعت و میجوییدم!!! والاااا آخه یکی درس میخونه میشه، خرخون ه نفهم یکی نمیخونه میشه تنبل یکی بی اف داشته باشه میشه بچه ی خوب یکی نداره میشه امول یکی هزار تا مشکل دیگه داره ولی از نظر بقیه میشه خوب!!!!!والااااااا ولی من که یه بچه ی خرخون بودم میشدم بد!!!! ولی این نظر بچه های بد کلاس مون بود البته بقیه ها هم سعی نداشته که باهاشون مخالفت کنن پس من تنها بودم تنهای تنها!!!!!

ولی خب خدا رو شکر تموم شد و با بهترین نمره ها و خاطره ها با معلمای تجربی؛ این سال هم به خوبی و خوشی تموم شد. 

و بعدششششششششششش................